เมืองมนุษย์กับเมืองของสัตว์1
... ...มันเป็นเรื่องเล่าอย่าซีเรียจ... ..คำเตือน..ค่อยๆอ่านไม่ต้องรีบเดี๋ยวจบใว..."กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ววววววว ยังมีเมืองมนุษย์.และเมืองของสัตว์.. เกิดขึ้นบนโลกใบนี้...โดยทั้งสองเมืองนี้ มีแม่น้ำกว้างทั้งใหญ่ทั้งยาวขวางกั้นระหว่างเมืองมนุษย์และสัตว์อยู่..ชื่อแม่น้ำอะไรอันนี้ข้าพเจ้าไม่รู้เพราะไม่ใด้ตั้งชื่อใว้.. ในแม่น้ำแห่งนี้ก็จะมีจรเข้อาศัยอยู่.. จำนวนกี่ตัวอันนี้ข้าพเจ้าก็ไม่ใด้นับมาอีกนั่นแหล่ะ.....เมืองมนุษย์และเมืองของสัตว์.ต่างฝ่ายก็ต่างอยู่ไม่ไปเบียดเบียนกัน... ครั้งอดีตตการ..มนุษย์และสัตว์พูดภาษาเดียวกัน..จะเป็นภาษาภาคใหนนั้นอันนี้ข้าพเจ้าก็มิอาจตรัตสรู้ใด้...เอาเป็นว่าใช้ภาษาภาคกลางก็แล้วกัน..เมืองทั้งสองฝ่ายต่างอุดมสมบูรณ์ไปด้วยป่าเขารวมถึงพืชพันธ์ธรรนยาหารต่างฝ่ายต่างอยู่อย่างสงบ...... ..มนุษย์กับสัตว์ไม่เคยรู้จักมัคคุ้นกัน.. สัตว์ไม่รู้จักมนุษ..มนุษว์ไม่รู้จักสัตว์... .อยู่มาวันหนึ่งหมาอดสงสัยไม่ใด้จึงเอ่ยปากชวนแมวเพื่อนรักพากันข้ามฟากไปเมืองมนุษย์..เออเจ้าแมวเราลองข้ามไปเทียวฝั่งทางนู้นกันดีมั้ย...โอ้ยข้าไม่เอาด้วยหรอกข้าว่ายน้ำไม่เป็นเหมือนท่าน....เรื่องนี้ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวเราไปหาท่านจรเข้กัน......ท่านจรเข้สุดหล่อคือข้ากับเพื่อนอยากข้ามไปฟากนู้นท่านช่วยพาเราข้ามไปหน่อยใด้มั้ย...ท่านจะข้ามไปทำไมหรือฝั่งเมืองมนุษย์.....ข้าก็อยากเห็นมนุษว์ใกล้ๆและก็อยากรู้ว่าเค้าทำอะไรกันที่นั่น...ข้าว่าท่านอย่าไปยุ่งกับมนุษย์เลย..จรเข้กับหมาคุยกัน.....น่าน้ะท่านเผื่อใด้ของดีจากเมืองฝังทางนู้นมาฝาก...เอ้าถ้ายังงั้นก็ขึ้นหลังข้ามาเลย(สมัยนั้นจรเข้ยังไม่ดุ)พอส่งหมากับแมวขึ้นฝั่งเรียบร้อยจรเข้ก็ขึ้นไปนอนอาบแดดอยู่บนฝั่งเพื่อรอหมากับแมวกลับมา..ดังที่ท่านทั้งหลายเห็นจรเข้นอนอาบแดดอยู่ทุกวันนี้นั่นแหล่ะมันคอยหมากับแมว... .....หมาพาแมวเดินลัดเลาะมาตามแนวชายป่าฝ่าทุ่งโล่งไม่นานก็มาพบกับมนุษย์ ที่กำลังใช้ไม้ขุดคุ้ยดินอยู่.....ดว้ยความที่หมากับแมวยังไม่เคยเห็นมนุษย์และไม่รู้จักจึงทำการร้องทักออกไป..ลุง.ลุง.คำว่าลุงที่หมาเรียกก็คือคำว่า.โฮ่ง.โฮ่ง.เป็นเสียงของหมาเห่านั่นเองในปัจจุบัน..... ฝ่ายมนุษย์ก็ตกใจที่ใด้เห็นสัตว์เป็นครั้งแรกก็ร้องโวยวายว่า.แซ่.แซ่..คือเอาแส้มาเพือจะใช้ป้องกันตัว....ช้าก่อนท่านคือมนุษย์ใช่ใหม.หมาเอ่ยถาม...ใช่เราเป็นมนุษย์.แล้วท่านทั้งสองล่ะมาจากเมืองฟากนู้นใช่ใหม...ใช่แล้วท่านคือข้ากับเพื่อนอยากมาเที่ยวที่เมืองนี้ท่านช่วยพาเราเที่ยวชมใด้มั้ย...ใด้ซิแต่ท่านทั้งสองต้องช่วยข้าปลูกพืชให้เสร็จก่อนน้ะ....หมากับแมวตอบตกลง...หมาทำหน้าที่คุ้ยเขี่ยดินส่วนแมวมีหน้าที่กลบ..เราๆท่านๆจึงมักจะเห็นหมาชอบคุ้ยเขี่ยดินและเห็นแมวมันจะคุ้ยดินกลบ.หลังจากขี้เสร็จอยู่เสมอและนี่ก็เป็นที่มาเค้าล่ะ..หมาทำงานใด้ดีรู้จักประจบรู้จักเลีย... จึงทำให้มนุษย์พอใจมากจึงพามาอยู่ด้วย..โดยให้หมาอยู่บนบ้านส่วนแมวให้อยู่ไต้ถุนบ้านเนื่องจากแมวมักชอบแอบนอนบ่อย..เห็ตุนี้เองมันจึงทำให้แมวไม่พอใจหมายิงนักใด้ดีแล้วทิ้งเพื่อน..ตัวเองใด้อยู่บนบ้านกินดีอยู่ดีส่วนแมวนอนไต้ถุน...นับวันแมวก็ผูกใจเจ็บคิดหาวิธีกำจัดหมาให้ใด้...โดยการหลีกเลี่ยงไม่ใช้กำลังเพราอาจพลาดเสียทีหมาเนื่องจากตัวเล็กกว่า.............. และแล้ววันที่ชะตาชีวิตของหมากับแมวก็แปรผัน...มันช่างเป็นโอกาศดีของแมวเสียนี่กระไร.......เอ่อเจ้าหมากับเจ้าแมววันนี้ข้าจะเข้าไปดูพืชที่ปลูกใว้ในไร่น้ะพากัอยู่เฝ้าบ้านให้ดีล่ะ..ปลาที่ย่างอยู่บนเตาเจ้าหมาเองเฝ้าใว้ให้ดีน้ะอย่าให้หาย..เสียงมนุษย์ผู้เป็นเจ้าของบ้านสั่ง.."มนุษย์เอาปลามาจากใหนอันนี้ข้าพเจ้าก็ไม่รู้น้ะ"........ กลิ่นปลาที่ย่างอยู่ในเตาบนบ้านมันชั่งหอมยัวยวนจมูกแมวดีเหลือเกิน...แต่จะทำยังงัยถึงจะใด้ลิ้มลองล่ะในเมื่อหมานอนเฝ้าอยู่......เออนี่เพื่อนรักเราขอขึ้นไปบนบ้านหน่อยใด้มั้ย.แมวเอ่ยกับหมา......... ..ไม่ใด้หรอกสหายเจ้าของบ้านเข้าสั่งใว้....เราขอขึ้นไปแค่นิดเดียวไม่มีใครรู้หรอกถ้าท่านไม่บอก........คงไม่ใด้หรอกสหาย....มันเป็นคำยืนยันจากหมาที่เคยเป็นเพื่อนรักกันตอนอยู่ที่เมืองของสัตว์.....แต่บัตนี้สัตว์ทั้งสองใด้มาอยู่เมืองมนุษย์ความอิจฉาริษหย๋าความเห็นแก่ตัวก็บังเกิด...........ทั้งๆที่มาจากบ้านเมืองเดียวกันแท้ๆ.....เอาล่ะในเมื่อท่านไม่อณุญาตให้ขึ้นก็ไม่เป็นรัย...เราขอชิมหางปลาหน่อยใด้มั้ย....โอ้เจ้าแมวเอ๋ยอันนี้ยิ่งเป็นไปไม่ใด้ใหญ่หัวปลาน่ะข้าจองใว้แล้วส่วนเจ้าน่ะข้ายกกระดูกให้.............มันทำให้แมวรู้สึกหดหู่ยิ่งนัก..................สายลมพัดผ่านหอบเอาความเย็นเข้ามา...มันจึงทำให้หมาเคลิ้มหลับไปในทีสุด.................... ..จะเกิดอะไรขึ้นตอนหมาหลับ........ ช็าตแบตแป้ปเดี๋ยวมาต่อให้..... ...ขอบคุณแอดมินและทีงาน.... ...แล้วเจอกันภาค.2
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น