เมืองมนุษย์กับเมืองสัตว์2
.... ..มาต่อกันเลยเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา....ยืมภาพประกอบเรื่องก่อนน้ะครั้บ... ..ขอบคุณครั่บ.........."หลังจากหมางีบหลับไปแมวเห็นเช่นนั้นก็สบโอกาสเหมาะ..ย่องๆขึ้นไปโขมยปลาแต่....แมวต้องผิดหวังเนื่องจากปลาใด้ถูกไฟไหม้เรียมจนเป็นเถ้าถ่านอยู่ในเตานั่นเอง...เนื่องจากลมพัดเข้ามาจึงทำให้ไฟคุขึ้นมาไฟเลยเผาปลาไหม้หมด.....การที่หมาไม่ใด้ยินเสียงแมวเดินขึ้นไปบนบ้านนั้นเพราะตีนแมวจะนุ่มมากหมาจึงไม่ใด้ยิน......จึงเป็นที่มาของฉายาตีนแมวในปัจจุบัน"..ครั้นพอมนุษย์เจ้าของบ้านกลับมาก็รู้สึกหิว....หมาที่นอนอยู่ก็รีบลุกกระโจนพรวดออกไปกระดิกหางเลียแข้งเลียขาอย่างอกหน้าออกตา........เออเจ้าหมานี่มันช่างเอาใจดีเหลือเกิน...ใหนปลาที่ย่างใว้ยังอยู่หรือเปล่า...ยังอยู่ดีครั้บท่านเดี๋ยวข้าจะไปเอามาให้น้ะ......... ..เมื่อหมาตรงมาที่เตาก็ต้องผิดหวังคงเหลือแต่เพียงขี้เถ้า....ด้วยความคิดของสมองที่มีอยู่เพียงน้อยนิดหมาจึงพูดกับมนุษย์ว่า...เออนี่ท่านระหว่างที่ท่านไม่อยู่เจ้าแมวใด้แอบโขมยกินปลาจนหมดข้าห้ามเท่าไหร่ก็ไม่ฟังท่านต้องจัดการกับแมวน้ะ.....เหวยๆไอ้หมาอย่าใด้มากล่าวโทษข้าเลย...ข้าอยู่ของข้าไต้ถุนท่านต่างหากที่อยู่บนบ้าน..เพราะฉะนั้นท่านนั้นแหล่ะเป็นผู้กินปลาหมด..หมากลัวความผิดกลัวว่าตัวเองจะถูกมนุษย์ขับไล่จึงโยนความผิดให้แมว.... ..เจ้าทั้งสองไม่ต้องเถียงกัน!จงบอกข้ามาว่าใครเป็นกินปลาของข้าหมด..ถ้าไม่บอกข้าจะตีเจ้าทั้งสองให้ตายซะวันนี้....มันเป็นอาการโมโหหิวของมนุษย์กำลังกำเริบ... .ไม่บอกใช่ใหม.พลัวะๆไม้ในมือกระหน่ำตีไปที่สัตว์ทั้งสองตัว......หมาทนความเจ็บไม่ใด้จึงร้องออกมาว่า..ข้าเอง.ข้าเอง..จึงเป็นที่มาของเสียงหมาร้องในปัจจุบัน.. เอ๋ง.เอ๋ง.ๆๆส่วนแมวร้องออกมาว่า..ป่าว.ๆ.ๆหรือหง่าวๆๆในทุกวันนี้.......มนุษย์เจ้าของบ้านพอรู้ความจริงก็ไล่หมาลงไปนอนอยู่ไต้ถุน....ส่วนแมวใด้ขึ้นมาอยู่บนบ้านใด้กินดีอยู่ดีกินข้าวคลุกปลาทูใด้เลื่อนขั้นเป็นทูนหัวของบ่าวในทุกวันนี้....ส่วนหมาก็อยู่ไต้ถุนได้กินแต่กระดูกที่เหลือจากแมว.....และนี่ก็เป็นที่มาของหมากับแมวที่ไม่ถูกกัน...เจอกันเมื่อไหร่เป็นต้องฟัดกันเมื่อนั้น.................เวลาผ่านไปใวเหมือนใช้ตังค์หมาใด้ชวนหมูมาอยู่ที่บ้านของมนุษย์ด้วยหมูมาอยู่ก็ขยันทำงานพรวนดินในไร่อย่างขยันเมือเจ้าของบ้านเห็นเช่นนั้นก็รู้สึกชอบและหาอาหารมาให้หมูกินจนอ้วน......วันนี้เจ้าทั้งสองออกไปพรวนดินน้ะส่วนข้ามีธุระเดี๋ยวเสร็จธุระแล้วขาจะตามไป.....มนุษย์เจ้าของบ้านบอก.......เมื่อมาถึงสวนผักหมาก็ให้หมูทำหน้าที่พรวนดิน..ก็คือใช้จมูกดุลๆดินนั่นแหล่ะ.......เออนี่สหายเดี๋ยวท่านไปพรวนดินก่อนน้ะช่วงเช้าแดดยังไม่แรงเดี๋ยวสายๆข้าจะไปเปลี่ยนให้ท่านมานอนพักผ่อน.........พอพูดจบหมาก็นอนที่ไต้ร่มไม้สบายใจเฉิบปล่อยให้หมูทำงานอยู่ตัวเดียว....พอหมูทำงานเสร็จก็มาปลุกหมาให้ตื่นไปทำงานต่อ......ท่านๆตื่นใด้แล้วข้าขอพักเอาแรงบ้าง...ฝ่ายเจ้าหมาก็งัวเงียมองไปที่แปลงผักทีกำลังสยายใบเพื่อรับแสงจากดวงาทิตย์ก็นึกสนุกขึ้นมา...วิ่งเข้าหาสวนผักกระโดดโลดเต้นวิ่งไปวิ่งมาอย่างคึกคะนองในไม่นานสวนผักที่ดูงดงามก็เละราบเป็นหน้ากลอง......ฝ่ายเจ้าหมูก็หลับไปด้วยความเหนื่อย........เจ้าหมูกับหมาโว้ยข้ามาแล้วเสียงมนุษย์เจ้าของสวนผักร้องเรียก....พอเจ้าหมาใด้ยินก็แกล้งทำเป็นเก็บผักที่เรี่ยราดกระจุยกระจายจัดให้กลับมาเหมือนเดิมแต่ทำยังงัยมันก็เละอยู่ดี......ส่วนเจ้าหมูก็นอนหลับด้วยความเพลียเลยไม่ใด้ยินอะไรกับเค้า..........นี่ใครทำกับแปลงผักเละขนาดนี้ล่ะเจ้าหมา...แล้วเจ้าหมูมันหายไปใหน..เสียงมนุษย์ผู้เป็นเจ้าของผักเอ่ยถามหมา.........โอ้ท่านมาพอดีเลยที่ทั่นเห็นแปลงผักเละขนาดนี้ก็เป็นเพราะฝีมือของเจ้าหมูมัน...นู่นเลยมันทำลายสวนผักของท่านเสร็จแล้วมันก็ไปนอน...ข้าอุตส่าพรวนดินผักทั้งแปลงแต่หมูกลับมาทำลาย.....ข้าห้ามแล้วก็ไม่ฟัง..........อนิจังวัตสังขารา......... เจ้าหมูไม่มีโอกาสใด้ชี้แจงใดๆเลย...นะบัดนี้มนุษย์ผู้ซึ่งใช้แต่อารมย์ตัดสินบันดาลโทสะโดยไม่คิดไตร่ตรองให้ดีก่อน..คว้าใด้ท่อนไม้ก็ตีกระหน่ำใส่หมูอย่างไม่ยังมือ...หมูก็ใด้แต่ร้องโอ้ย.ๆ.ๆ..หรืออู้ดๆ.ๆในทุกวันนี้นั่นแหล่ะ.......มนุษย์ซึ่งเรียกตัวเองว่าเป็นสัตว์ประเสิฐยืนดูหมูดิ้นทุรนทุรายจนขาดใจตาย....แต่ยังไม่หายแค้นมนุษย์ยังแล่เนื้อหมูออกเป็นชิ้นๆเท่านั้นยังไม่พอ..ยังกินเนื้อหมูเพื่อที่จะใด้หายแค้น....... ....พอลิ้นใด้ลิ้มรสเนื้อหมูสดๆเท่านั้นแหล่ะจึงรู้ว่ามันอร่อย....จึงใด้ทำการเรียกชาวบ้านมาที่สวนพร้อมกับแบ่งเนื้อหมูให้กันอย่างทั่วถึง....มนุษย์เริ่มติดใจในรสชาติของหมู....แต่จะทำยังงัยถึงจะข้ามน้ำไปที่เมืองของสัตว์ใด้..หนักเข้าก็คิดจะกินหมา... เนื้อเพื่อนเจ้านี่ชั่งวิเศษนักข้าอยากจะชิมเนื้อเจ้าแล้วละซิเจ้าหมา.......อย่าเลยท่านเนื้อข้าไม่อร่อยหรอกมีแต่ความเหม็นสาบ..ถ้าท่านต้องการเนื้อสัตว์ที่อร่อยกว่าข้าฝังนู้นยังมีอีกเยอะเดี๋ยวขาจะไปชวนมา ที่เมืองของท่านแล้วท่านทั้งหลายก็เลือกจับเอาเองเลย..............หมาใด้ชักชวนวัวควายช้างม้ารวมถึงสัตว์อื่นๆอีกหลายชนิด...เดินทางเข้ามาที่เมืองมนุษย์.....สัตว์บางชนิดก็ถูกฆ่าเพื่อเป็นอาหาร...บางชนิดก็ถูกกักขังใว้ใช้งาน..อย่างเช่นวัว.ควาย.ช้าง.ม้า...สัตว์ที่เข้ามาก็ไม่พอกับความต้องการของมนุษย์...จึงมีโจรผู้ร้ายเกิดขึ้นในเมืองของมนุษย์นี่เอง................. .....เรื่องที่มนุษย์มีความโหดร้ายต่อสัตว์..ก็ดังไปถึงหูเจ้าป่าซึ่งเป็นเสือโคร่งขนาดใหญ่ตัวสีทองเหลืองอร่าม.."ตอนนั้นเสือยังไม่มีลาย"..สัตว์แทบทุกชนิดจะเกรงกลัวเจ้าป่ามากแค่เสียงคำรามก็เกินพอ..............นะวันหนึ่งแห่งทุ่งทานตะวัน....เจ้าป่าอย่างเสือโคร่งก็ปรากฎร่างขึ้นที่เมืองมนุษย์....เค้าเป็นใครมาจากใหนไม่มีใครรู้จัก...เฮ้ย!ท่านนั่นแหล่ะมานี่หน่อยซิ!ข้าขอถามอะไรหน่อย..เจ้าพอจะรู้จักมนุษย์ว่าหน้าตาเป็นงัยข้าใด้ข่าวว่ามนุษย์นี่โหดร้ายิ่งนัก...เสียงเสือโคร่งเอ่ยถามมนุษย์ชายทีกำลังตัดฟืนอยู่......อ๋อมนุษย์เหรอข้าก็เคยใด้ยินมาเหมือนกันถึงความโหดร้าย...แล้วท่านล่ะเป็นใครแล้วมาตามหามนุษย์ทำมัย.....อะแฮ่มข้านี่แหล่ะคือเจ้าป่าผู้ไม่เคยเกรงกงลัวใครข้าอยากจะเจอกับมนุษย์ยิ่งนักว่าจะเก่งแค่ใหนนี่ท่านเห็นเขี้ยวที่คมยาวและเล็บที่แหลมคมนี่มั้ยแค่ข้าตะปบทีเดียว....ไม่มีทางรอด......โอ้ยินดีที่ใด้รู้จักท่านเจ้าป่า....ฮะะะะะะะะเป็นงัยล่ะเจ้าเริ่มกลัวข้าแล้วละซิ...เอาอย่างงี้เจ้าช่วยไปตามมนุษย์มาให้ข้าทีข้าอยากจะรู้นักว่ามนุษย์จะเก่งแค่ใหน........ท่านเจ้าป่าแน่ใจแล้วเหรอว่าอยากเจอมนุษย์.......ทำมัยเจ้ากลัวรึอยู่กับข้าไม่ต้องกลัวเดี๋ยวข้าจัดการเองเพียงแค่ท่านไปพามนุษย์ให้ข้าก็พอ......... ...แล้วข้าจะเชื่อท่านใด้ยังงัยว่าท่านจะไม่หนีไปใหน.....อุว่ะเจ้านี่เรื่องมากจริงข้าเป็นถึงเจ้าป่าน้ะโว้ย........เอาอย่างนี้ข้าขอมัดท่านใว้กับต้นไม้ก่อนแล้วข้าจะไปตามนุษย์มาให้ท่าน....ตกลงเชิญเจ้ามัดข้าใว้ใด้เลย............มนุษย์ชายที่หาฟืนอยู่..ขณะนี้เค้ากำลังหาเถาวัลที่เหนียวและทนที่สุดเพื่อที่จะมามัดเสือโคร่งเจ้าป่าใว้.............เรื่องราวจะเป็นยังงัย.............. ...เสือโคร่งเจ้าป่ากับมนุษย์...ใครจะอยู่... ..ใครจะไปเจอกันในภาค.3.ครั้บ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น